ты адышла, і я ў пустыні
Да пяску гарачым прыпаў.
Але словы гордага з гэтага часу
Не можа вымавіць мова.
Аб томе, што было, не шкадуючы,
Тваю я зразумеў вышыню:
што. Ты - родная Галілея
Мне - невоскресшему Хрысту.
І хай іншы цябе лашчыць,
Хай памнажае дзікую чуткі:
Сын Чалавечы не ведае,
Дзе прыхіліць яму кіраўніка.
30 мая 1907
