запяе сон, заквітаюць колер,
знікаючы дзень, пагасаючы святло.
адкрываючы акно, убачыў я бэз.
Гэта было вясной - у які адлятаў дзень.
Раздышались кветкі - і на цёмны карніз
Перасунулася цені радасных шатаў.
задыхалася туга, займалася душа,
Расчыніў я акно, трапечучы і дрыжучы.
І не памятаю - адкуль хукнула ў твар,
спевы, sgoraya, ўзышла на ганак.
Верасень-снежань 1902
