Вячэрнія людзі сыходзяць у дома.
Над горадам сіняя ноч запалена.
Баярышні ціха ідуць у церама.
Па вуліцы вее, шпацыруе вясна.
На вуліцы свята, на вуліцы святло,
І свечкі, і вярбы сустракаюць світанак.
дрымотная сонь, неуловленный трызненне -
Заморскія госці прысніліся цара…
прысніліся баярам… «Прачніцеся, мы тут…»
Баярышня сонна схілілася ў імгле…
'Гам цені ідуць і бачання плывуць…
Што было на небе - зараз на зямлі…
вясновае раніца. задуменны сон.
Закаханыя госці заморскіх плямёнаў
І, можа быць, пазнейшых, вясёлых часоў…
празрыстая хмарка. жамчужны ўзор.
Там было спатканне. Там была размова…
І да раніцы толькі бледнай рукой адамкнулі,
І ружовай Зорька душа занялася.
1 верасня 1903. С.-Пецярбург
