Ты можаш па траве зялёнай
Усю царкву абысці,
І сесці на дзядзінцы замшеной,
І карункі плесці.
Ты можаш апусціць вейкі,
Калі я праходжу,
Паправіць кофточку з паркалю,
Калі я пагляджу.
Твае вочы яшчэ нявінныя,
Як Кветачка блакітны,
І гэтыя косы занадта доўгія
Для капялюшыкі гарадской.
Але ты гуляеш з чырвоным бантам
І семячки лущишь,
Тэлеграфіст з жоўтым кантам
букецікі дорыш.
І таму - ты будзеш рада
Скрозь мокрую траву
Прыйсці ў туман чужога саду,
Калі я паклічу.
Кастрычніка 1906
