Сольвейг! Аб, Сольвейг! Аб, сонечны Шлях!
Дай мне уздыхнуць, асвяжыць маю грудзі!
У цёмных правалах, дзе дыхае навальніца,
Бачу зялёныя злыя вочы.
Ці ты глядзіш, іль старая-сава?
Чые раздаюцца ў змроку словы?
Чый асляпляльны плашч на лета
Шлях адкрывае ў тваю вышыню?
Ведаю - у гарах спяваюць рогі,
Воляй тваёй заквітаюць лугі.
Дай адпачыць на ўступе скалы!
Дай раскалоць гэта люстэрка мглы!
Каб кудлатыя тролі, vizzha,
ўніз сарваліся, як патокі дажджу,
Каб з абмыта душой у вышыні
Дзень залаты быў всерадостен мне!
снежні 1906
