Volkanik duman göğe
Şafağın Sönük ışık.
Tiyatro sis kefen.
Biz yeni bir pandomim bekliyor,
Akşam kalabalık Üzeri
lit fenerler.
Yüzler süzülüyor ve yerine,
Karanlık kütlesi boğuldu
önümüzdeki kalabalıklar.
parçalanmış kirişlerin sis sayesinde,
Ve uzak ofiste parıldayan
kolların yaldızlı kat.
gelişen şehir, tam titriyor,
salonu girişinde büyüdü.
çılgınca patlama Sesler…
ancak, Kutunun kapıya uçan,
Rokot belli belirsiz dondu,
Nerede fanlar kalabalık…
Karanlık bir odada ışık kredisi olarak
Ben yanıp ve rahatla.
kutusunda - kehanet Sybil,
edepsiz elbiseli Gizlenmiş,
Siyah fanı dağıldı,
Siyah ipek gölgede
Soluk donuk göğüs.
Sadece gizli meydan gözünde,
Fakat karanlık gözlerinin içine dökülür…
Ve kutularından karanlık sahneye,
yaldızlı korniş ile,
yansıtılan, AC -
Işık izleyicilerden gözünde çaktı…
Ben rüya huysuz bırakacaktır,
Kalabalığın ilk görüş olacağım:
Gözler ölüm - geçmişe bakmak!
Sarhoş akşam Duma konum,
Ölümden açmak:
Seninle sırayla kalkmak!
25 Eylül 1904
