Не ў зямной вязніцы душнай
Я гублю.
Душу даверыў ладдзі паветранай -
караблю.
Ты зразумей душой паслухмянай,
што люблю.
Позірк твой ясны да высі зорнай
выбраць.
І ў руцэ твой меч жалезны
расслабься.
Сэрца з дрыготкай бескарыснай
прыручаць.
Віхуры снежныя над безданню
закруціць.
Рукавом маіх завей
рэпрэсаваць.
Срэбрам маіх забавак
аглу.
На паветранай каруселі
закружылася.
Прадзівам зблытанай кудзелі
обов.
Лёгкай брагай снежных хмель
напою.
4 студзень 1907
