Я нашуся ў змроку, ў ледзяной пустыні,
Дзесьці месяц свеціць? Недзе свеціць сонца?
Вунь удалечыні бліснула ясная бліскавіца,
Ўспыхнула - згасла, не відаць у цемры,
Толькі сэрца чуе далёкі водгалас
грянувшей грому, толькі ў вачах мільгае
Далёкае святло патухлае, ўспыхнуў імгненна,
Як у начным тумане ўспыхваюць зоркі…
І зноў - у змроку, ў ледзяной пустыні…
Недзе свеціць месяц? Дзе-то сонца свеціць?
Толькі месяц выйдзе - выйдзе, не падмане,
Толькі сонца ўстане - сэрца сонца сустрэне!..
