Недаказанай прамовы трывогу
Хаваю да пабачэння ў ночы.
Вокны церама - усё на дарогу,
Бачу слабое полымя свечкі.
Ці чакаць позняй ўмоўленай сустрэчы,
Ведаю - юная сэрцам у шляху, –
Водарам невядомай сустрэчы
Сэрца хоча дрыжаць і квітнець.
У гэтую ноч духмяныя росы,
Нібы вільготныя страсці словы,
Цяжка лягуць на мяккія касы -
Раніцай будзе гарэць галава…
Але нескáзанной прамовы трывогу
Да пабачэння ў ночы - ня плойму.
Слабы полымя глядзіць на дарогу,
Яркі полымя дрыжыць ў церама.
6 снежні 1901
С.-Пецярбург
