Спроба душу разлучыць
З табой, як скарга смычка,
Яшчэ пакутліва гучыць
У назвах Ржакса і Мучкап.
Я іх, як быццам гэта ты,
Як быццам гэта ты сама,
Люблю ўсёй сілаю марнасць,
Па цёмным ўвазе.
як ноч, якая стамілася ззяць,
як то, што ў астме - вэлюм,
як то, што нават антрэсоль
Пры выглядзе плячэй тваіх трэсла.
Чый шэпт лунаў на грэбуюць?
Аб, Ці павінен мой? няма, душою - твой,
Ён знікае з вуснаў
Паветрана кроплі спіртавы.
Як у дастатку распагоджваецца думка!
бездакорна. як стогн.
як пенай, апоўначы, з трох бакоў
Раптам азораны мыс.
