Ціха вячэрнія цені
У сініх кладуцца снягах.
Гурты нястройным бачанняў
Ваш парашок potrevozhili.
Спіш ты за далёкай раўнінай,
Спіш ў снежны заслоне…
Песні тваёй лебядзінай
Гукі памроіліся мне.
голас, пазваў трывожна,
Рэха ў халодных снягах…
Хіба уваскрэснуць магчыма?
Хіба былое - ня прах?
няма, з Гасподняга Дома
Поўны неўміручасці дух
Выйшаў родны і знаёмай
Песняй трывожыць мой слых.
Гурты магільных бачанняў,
Гукі жывых галасоў…
Ціха вячэрнія цені
Сініх закранулі снягоў.
2 лютага 1901
