Праходзяць сны і жаноцкія цені,
У зялёны сажалка гляджу я, і не дыхала.
Туды сыдуць вячэрнія прыступкі,
Забыты сон воспразднует душа.
Бязводны сон імгненна і карацей,
Мой сон падоўжыць зялёная вада.
Надыдзе ноч - і вільготна вскроешь вочы
І ты на дне забытай сажалкі.
яны праходзяць, жаноцкія цені -
Безмирные і салодкія сны.
Да іх ўзьвяду забытыя прыступкі,
Воспраздную жаданняў глыбіні.
можа 1902
батанічны сад
