Не спявай ты мне і соладка, і пяшчотна:
Страціў я даўно з юдолі сувязь.
Мора душы - прасторныя і бязмежны,
загіне песьню, у неабсяжнасць выдаліла.
Адны словы без песень сэрцу ясныя.
Толькі праўдай іх над сэрцам процветешь.
А песні гук - надакучлівага і гарачы -
Тоіць у сабе нябачную хлусня.
Мой юны запал табою ж пасмяяцца з,
Пакінуць мной - туманы ззаду.
Объемли сны, якімі я авеяны,
зразумей сама, што будзе наперадзе.
25 ліпеня 1901
