ты далёкая, як раней, так і сёньня,
Мне не знайсці родныя берага.
Мая смутак чужая тваёй святыні,
І радасцю душа не дарога.
Суровы холад - твая святая сіла:
Бязбожны жар нейдзе святых месцах.
Няхай кахання - забыццё і магіла,
Ты над магілай - прамяністы храм.
11 жнівень 1901. З. дзядоў
