Ты перад ім, што сцябло гнуткі,
Ён перад табой, што люты звер.
Ня соблазняй яго усмешкай,
бясшумны, калі стукаецца ў дзверы.
А калі ён уварвецца сілай,
За дзвярыма стань і ахоўвай:
Паспееш - у святліцы непрыемная нібы
Сухія сцены падпаліце.
А калі блізкі гадзіну ганебны,
Ты павярніся тварам да куце,
Звяжы вузлом хустку свой чорны
І ў чорны вузел схавай іголку.
І хай іголка твая ўбіла
У далоні грубыя, калі
У яго руках ты будзеш біцца,
Крычучы ад болю і сораму…
І хай у экстазе пачуццяў грубай
Ён не запомніць, sgoryacha,
Твае адціснута зубы
Глыбокім шрамам ўздоўж пляча!
6 чэрвень 1907
