Сумуючы і плачу і смеючыся,
Звіняць ручаі маіх вершаў
ногі тваіх,
І кожны верш
бяжыць, пляце жывую вязьмо,
Сваіх ня ведаючы берагоў.
Але скрозь крыштальныя бруі
Ты далёкая мне, як была…
Спяваюць і плачуць хрустали…
Як мне стварыць рысы твае,
Каб ты прыйсці да мяне магла
З зачараванай далі?
8 снежні 1908
