Маю гармонію хворую
атрымаць, у сэрца захавай,
Нагадай музыку святую,
Нагадай мне былыя дні.
Аб, ведай, што я, спявак мінуўшчыны,
З раніцы да ночы толькі Табе
Складаю гімны з добрага
На злосць зменлівай лёсе.
Маёй гармоніяй парушу,
быць можа, строй душы тваёй,
Але ў песні я ўкладваеш душу,
І ты паэта пашкадуй!
Твая душа і жыцця гады,
быць можа, зламаючы хутчэй,
Мае ж пад бурай-непагаддзю
Выпешчаная я: яны трывала.
Так дай жа мне кахаць свабодна,
Не адкідай і ня гані!
Будзь мне зоркаю пуцяводнай
І ажыві былыя дні!
16 ліпеня 1899
