Söyle bana, Lygia, ki burada uzak kenarı
Şimdi mavi gökyüzünün altında Tsvetesh?
Ayaklarına düştü Kim, prelschennыy dyvnыm göz?
Yangın bir alev olarak, mavimsi duman gibi,
O mor yüz sarılmak boşuna çalışır,
cevap öp öp,
Ama hava ve gök mavisi kadar uçar
Senin dudakların öpebilirsin…
Ve sen, sinsi, kibir, güçlü sevgi
Ruhuma süzüldü ve de ışıklar ateşledi.
Ama maskenin alev soğuk kaplıdır,
Ağzım onlar, sessiz ve soğuk…
...........................................
Haziran 1898
Shakhmatovo
