Зімовы вецер гуляе цернем,
Задзімае ў акне свечку.
Ты сышла на спатканне з палюбоўнікам.
Я адзін. Я дарую. Я маўчу.
Ты не ведаеш, каму ты молішся -
Ён гуляе і жартуе з табой.
Аб цярноўнік халодны уколешься,
Вяртаючыся ўначы дадому.
але, даўно прыслухаўшыся да шчасцю,
У акна я цябе пачакаю.
Ты яму аддаешся са запалам.
Ўсё роўна. Я таямніцу стравы.
усе, што ў сэрцы тваім туманіцца,
Стане ясна ў маёй цішыні.
І, калі ён з табой растанецца,
Ты прызнаешся толькі мне.
20 лютага 1903
