сыходзіць дзень. У пылу дарожнай
Гараць апошнія прамяні.
Іх чырвоны водбліск неадменнае
Зліўся з агнём маёй свечкі.
І ноч мая іншы насустрач
плыве, павольна ясная.
Хай чырвоны водбліск ня заўважу -
Прыйдзе мусіць яна.
І ўсё, што было немагчыма
У трывозе дня, іль ранкам,
здзейсніцца тут, у пылу дарожнай,
У промнях заходняга, вечарам.
1 лютага 1902
