Ўваходжу я ў цёмныя храмы,
Здзяйсняю бедны абрад.
Там чакаю я Выдатнай Дамы
У мігценні чырвоных лампад.
У ценю каля высокай калоны
Дрыжу ад рыпання дзвярэй.
А ў твар мне глядзіць, азораны,
толькі вобраз, толькі сон аб Ёй.
Аб, я прывык да гэтых ризам
Велічнай Вечнай Жонкі!
Высока бягуць па карнізах
ўсмешкі, казкі і сны.
Аб, святая, як ласкавыя свечкі,
Як вельмі падабаюцца Твае рысы!
Мне не чуваць ні ўздыхі, Нельга сказаць,,
Але я веру: Мілая - Ты.
25 Кастрычніка 1902
