Пякучае свяціла, вуліца…
Цені бязгучна якія спяшаюцца
цела прадаць,
І забыццё купіць,
І зноў пагрузіцца
У соннае возера горада - зімовага холаду…
спіце. Забудзьцеся словы прамяністых.
Аб, калі б не было ў вокнах
светы mercaûŝih!
Штор і пунсовых кветачак!
асоб, нахіленых над беднай працай!
усё ціха.
Месяц паднялася.
І хмарных пёраў шэрагі
разьбегліся далёка.
Студзень 1905
