Да вечара выйшла ціхае сонца,
І вецер панёс імгі з труб.
Добра прыхінуцца да дзвярнога вушака
Пасля начной папойкі маёй.
многае абмінула
І шмат будзе яшчэ,
Але ніколі не перастане радавацца сэрца
ціхай радасцю
Аб томе, што вы прыйдзеце,
Каб селі на гэтым старой канапе
І скажаце простыя словы
Пры ціхім вячэрнім сонцы,
Пасля маёй начной папойкі.
Я люблю ваша тонкае імя,
Вашы рукі і плечы
І чорны хустку.
Кастрычніка 1906
