памяці А. А. фетаперад навальніцайперад судомПередвечернею парою…Перада мной - мая дарога…Пярсцёнак-боль!ПеруджаПесельникпесенкапесенкаПесьня пеклаПесня за спінойПесня АфелііПесня Афеліі (1899 г)Песня ФаіныПецярбургскія змярканне снежныя…ПётрПетраградскае неба мутнела дажджом…Сумная бляклая ружа…Ці пісаць Вам, што з канцом пламень…плача дзіця. Пад месяцовым сярпом…Плён нязведанай страсці…скокі восеньскіяскокі смерціПа беразе плёўся хворы чалавек…Па горадзе бегаў чорны чалавек…Па цёмным садзе блукаю я ў журбоце…Па вузкіх плошчах лавіў я цень дзяўчыны…Повеселясь на буйном пире…аповесцьзагінула ўсё. пякучае свяціла…Пагоня за шчасцемАпускаўся я ў моры канюшыны…Пад вечар гадоў, з нямым увагі…пад маскаміПад шум і звон аднастайны…Падымаліся зь цемры скляпоў…імітацыяпаядынакСпявае мой дзень, будя адказы…паэт, чырванеючы, медзь. над горным…паэт, паэт…пажарПозняй восенню з гавані…позна. У акенца закрытае…Пакуль спакойную стапою…Прыхільнік элінаў - я ліру забываў…Нябожчык спаць кладзецца…Пачырванелі і згасаюць прыступкі…Поўная стомленага Знемажэнню…Поўны месяц ўстаў над лугам…Пакахай гэтую вечнасць балот…Памятаеце дзень немарасны і шэры…Ці памятаеш горад трывожны…Памятаю далёкае светлае лета…Пара вярнуцца да ранейшай бітве…Парою зноў да тваіх ног…Часам мне каханне абяцаюць…прысвячэнневізітпаведамленняпасля бітвыпасля навальніцыпасля дажджуапошняе слова на дарогуАпошні дзеньАпошні пурпур дагараў…апошні шляхАпошняя частка філасофскай паэмыпрыцемненыя, пабляклі залы…пацеха! Рокочет труба…пахаваюць, закапаюць глыбока…Спачывае ў свеце Тэадарых…паэмапаэма філасофскаяпаэтПаэт у выгнанні і ў сумневу…паэт, цябе Ці пакараць…паэтупаэтыПератварыла усё ў жарт спачатку…прадчуваю Цябе. Гады праходзяць мімаператварэньнеПры жоўтым святле весяліліся…Пры пасылцы белай азалііПры пасылцы ружнабліжаецца гук. І, пакорлівая шчымлівае гуку…Приветный Лель, не чакаю світання…Прыйдуць непрыкметныя белыя ночы…Прыкмета праўдзівага цуду…Прыроды вечара магутнай…Прыскакала дзікай стэпам…прыстань Бязгучна. зямля блізкая…Прабівалася пявучым патокам…працяг «Вершаў пра прадметы першай неабходнасці»празрыстыя, невядомыя цені…Пройдзе зіма - убачыш ты…пракляты звонПрарок зямлі - вянок тварэння…дараваць. Я халоднасць заўважыў…Прачынаюся я - і ў полі туманна…Працяклі за гадамі года…Працягнуты пазнейшыя ніткі хвілін…Праходзіш ты ў іншыя далі…Праходзяць сны і жаноцкія цені…прэч!Мінулых дзён незгасальным ззяннем…прайшлі года, але ты - усё тая ж…Бывай. У апошні раз жорстка…Развітваліся мы ў алеі дальной…Хай свеціць месяц — ноч цёмная…Хай сабе я і жыў, Ня кахаючы…Хай я пакіну гэты град…падарожнік, ropshti…Пушкінскай ДомуСпрабаваў сэрцам адпачыць я…Пяць выгібаў патаемных… 
