У снежнай пене - адвячоркавай -
Ты ўстаеш за мной удалечыні,
там, дзе ў далі незваротны
павярнулі караблі.
Не відаць ні мачтаў, ні ветразі,
Што вабіў ад снежных месцаў,
І на далёкім храме бязрадасна
Дагарэла апошні крыж.
І на гэты шлях аснежаную
Калі устанеш - ня сыдзеш.
І душою безнадзейнай
безотзывное зразумееш.
Ты пачуеш з белай прыстані
аддаленыя рогі.
Ты зразумееш які расце здалёк
Кліч закаваных у снегу.
3 студзень 1907
