Апошні пурпур дагараў,
Апошні вецер зітхнуў,
адчыніліся хмары, месяц ўстаў,
Гучала песня здалёку.
Усё спадзяванне юных гадоў
Паўсталі ярчэй і больш цудоўнага,
Але смуткам поўнілася ў адказ
душа, растузаная песняй.
То стары бог бліснуў удалечыні,
І над злавесныя зарніцы
Ўзляцелі на поўдзень жураўлі
Працягла якая плача станіцай.
4 жнівень 1900
