Я - непакорлівы і вольны.
Я кірую вольнаю лёсам.
А Ён - простерто над безданню воднай
З подъятой да нябёсаў трубой.
Ён бачыць усе мае здрады,
Ён Вылічвае усе справы.
І за градой туманнай пены
Яго труба заўсёды светлая.
І, хто апусьціў меч на бруі,
Ён не змружыць ўпарты позірк.
Ён пільнуе ўсе пацалункі,
падзенне, клятвы і ганьба.
І Ён запатрабуе адказу,
Падымаючы засветлевший меч.
І адыдзе цёмная камета
У бездані новых цёмных сустрэч.
3 студзень 1907
