Калі вы стаіце на маім шляху,
такая жывая, такая прыгожая,
Але такая змучаная,
Кажаце ўсё аб сумным,
Думаеце пра смерць,
Нікога не любіце
І пагарджаеце сваю прыгажосць -
што ж? Хіба я пакрыўджу вас?
Аб, няма! Бо я не гвалтаўнік,
Не ашуканец і ня ганарлівец,
Хоць шмат ведаю,
Занадта шмат думаю з дзяцінства
І занадта заняты сабой.
Бо я - выдумшчык,
чалавек, Які называе ўсё па імі,
Адымае водар у жывога кветкі.
Колькі ні кажаце аб сумным,
Колькі ні разважайце пра канцах і пачатках,
Ўсё ж, я смею думаць,
Што вам толькі пятнаццаць гадоў.
І таму я хацеў бы,
Каб вы закахаліся ў простага чалавека,
Які любіць зямлю і неба
больш, чым рыфмаваныя і нерыфмаванымі
Рэчы аб зямлі і аб небе.
права, я буду рады за вас,
Бо - толькі закаханы
Мае права на званне чалавека.
6 лютага 1908
