як развітваліся, горача кляліся
У вернасці кахання…
Разам Таямніц далучаліся,
спявалі салаўі…
Узяў гітару на развітанне
І струны istorg
усе прызнанне, Абяцанне,
Усёй душы захапленне…
Ды туга запоўніла,
парвалася струна…
Ні клікалі б, ня Манілу
далёкі край!
ўспамінай ж, Любоў да Бога,
Успамінай мяне,
Як сівы туман з лога
Ўстане да плота…
5 верасня 1909
