У сырам начным тумане
усе лес, ды з лесам, ды з лесам…
У глухім сырам быльнягу
Агонь бліснуў - знік…
Зноў бліснуў у тумане,
І здалося мне:
падвал, акно, герані
Алеют на акне…
У сырам начным тумане
На чырвонае бляск агню,
На пунсовыя герані
Зрабіць гэта конь.
І бачу: у святле чырвоным
Хата ў бур'ян ўрасла,
невядома няшчасным
бадыллём поросла…
І салодка ў вочы глянуў
невядомы агонь,
І над быльнікам прянул
Спалоханы мой конь…
«Аб, іншы, тут цэлы ня будзеш,
Хутчэй адсюль прэч!
Даедзеш - усё забудзешся,
Забудзешся - канешь ў ноч!
У тумане, ды buryyane,
глядзі, - прадасі Хрыста
За прагныя герані,
За пунсовыя вусны!»
снежні 1912
