набліжаецца гук. І, пакорлівая шчымлівае гуку,
маладзее душа.
I ў сне прыціскаю да вуснаў тваю ранейшую руку,
і не дыхала.
сніцца, - зноў я хлопчык, і зноў палюбоўнік,
І яр, і бур'ян,
І ў быльнягу - калючы шыпшыннік,
І вячэрні туман.
Скрозь кветкі і лісты, і калючыя галінкі, я ведаю,
Стары дом зірне ў сэрца маё,
Зірне неба зноў, румяны ад Краю да Краю,
І акенца тваё.
Гэты голас - ён твой, і яго незразумелага гуку
Жыццё і гора аддам,
Хоць у сне, тваю ранейшую мілую руку
Прыціскаючы да вуснаў.
2 мая 1912
