Выкрэсліваючы за вакол плыўны круг,
Над сонным лугом коршун кружит
І глядзіць на пустынны луг. –
У хатцы маці над сынам тужыць:
«Нá хлеба, нa, нá грудзі, соси,
расці, pokorstvuy, Крыж Нясі ".
ідуць стагоддзя, шуміць вайна,
паўстае мяцеж, гараць вёскі,
А ты ўсё тая ж, мне,
У красе заплаканай і старажытнай. –
Дакуль маці тужыць?
Дакуль каршуну кружыць?
22 сакавік 1916
