Вайна гарыць неўтаймоўным,
Але ты падумай на імгненне, –
І блакітнае стане бачна,
І ў блакітным - Сумны Аблічча.
Толькі зазірні пакорным вокам
У neprehodyashtuyu lazury, –
Там - у ціхім, у блакітным, шырокім -
Блакітны дым - ня вуркатанне бур.
Стары-пастух статка пакіне,
Блакітны даганяючы дым.
Цяжкі шчыт баец адкіне,
Гонясь без стомы за ім.
Вось - роўныя, ідуць на волі,
На іх - адной мары нарад,
Бо там, у шырокім Божым поле,
Няма ні шчытоў, ні бітваў, ні статкаў.
