Ты мяне з'явіўся, темнокудрый,
Ты празьзяў мне і патух.
усе, што сказаў ты, было мудра,
Але ты бядней, чым той пастух.
Ён гаварыў са мной пра шчасьці,
На незнаёмым мове,
Ён спяваў пра буру, аб непагадзь
І памятаў бітвы удалечыні.
Яго словы здаваліся песняй.
Захапленне і буры пакахае,
Ён здаўся мне больш цудоўнага
І больш займальнымі цябе.
І я, задуменна гуляючы
Яго багаццем ля вогнішча,
Сёння млява забываю
цябе, сиявшего ўчора.
