Ты з шэпту слоў нарадзілася,
У змяркальны сад забралася
І абсыпала вішнёвы колер,
Празвінеў твой вясновы прывітанне.
З той пары, што ні ноч, што ні дзень,
Нада мной твая лёгкі цень,
Пах белых кветак сярод садоў,
Шолах лёгкіх крокаў у сажалак,
І трывожнай бессані прэч
Не прагоніш ў празрыстую ноч.
