Без веры ў Бога, без удзелу,
У Тулянні мінулае гіну я,
Аб, дай, любоў мая, мне шчасця,
Спакойнай веры быцця!
Які боль, якая пакута,
Мне ў сэрца кінулі агню!
Падай выратавальную руку,
Уратуй ад полымя мяне!
Аб, няма! Маліць Цябе не стану!
яшчэ, яшчэ агню кідай,
Аб, кранае жывую рану
І толькі слёз мне не давай!
Навошта нам плакаць? лепш вечна
Пакутаваць і вечны жар кахання
Несці ў пакуты бясконцым,
Але з гарачым трапятаннем у крыві!
3 лістапада 1898
С.-Пецярбург
