Бяз слова думка, волненье без названья,
Які ты шлешь мне знак,
Раптам взбороздив імгненнай маланкай веды
Глухі снежаньскі змрок?
Усе прывід тут - і бяздзейнасць, і клопат,
І горкія года…
Што б ні было, - ты памятай, успомні нешта,
душа… (калі? калі?)
Што б ні было, ўсю хлусня, ўсю мудрасць стагоддзя,
душа, забудзься, пакінь…
Снам быцця ты аддала перавагу отвека
нязбытную ява…
Каб скрозь сны бытийственных кіданняў,
Збіваюць з шляху,
Са ведамі неверагодных абрысаў,
Як з паходняй, прайсці.
снежні 1911
