Дыхае раніцу ў акенца тваё,
Натхнёнае сэрца маё,
Пралятаюць забытыя сны,
Ўваскрасаюць бачання вясны,
І на ружовым воблаку мар
Уверсе чыю-то душу пранёс
малады, нарадзіўшыйся Бог…
Пакідай жа тлятворнага палац,
Ўзьляці ў бясконцую высь,
За крылатым бачаннем ганіся,
Раніца ведае імкненне тваё,
Натхнёнае сэрца маё!
5 жнівень 1899
