Была і запал, але розум халодны
Яе сабе знявольваў,
І, праклінае бясплённа,
У магільным змроку я блукаў.
І час надышоў. яна далёка.
І ў снах прыгажосці
Мяне не чапаеш глыбока,
Мяне не наведваеш ты.
Аб, я імкнуся да барацьбе з сабою,
Да бясплоднай, можа быць, барацьбе…
Калісьці поўная табою
Душа сумуе - пра цябе!
9 снежні 1900
