Я магутны і вялікі Варажбе,
Але цябе ўсачыць - не магу.
Палячу Ці ў эфір за табою -
Ты цветешь на зямным беразе.
Апускаюся ў квітнеючыя стэпе, –
Ты сыходзіш у вячэрні закат,
І мяне акаваную ланцуга
На зямлі самотна бренчат.
Але мая Ворожба ня марная,
Хай сумна і страшна «учора»,
Але сёння - і таемна і горача
Запунсавеў паўнеба з раніцы.
Я провижу ў далёкага краю
Якая разгарэлася хмары - цябе.
ты глядзіш, усміхаючыся і ведаючы,
ты прыйдзеш, трапечучы і любячы.
5 снежні 1901
