Ён учора нашаптаў мне шмат,
Нашаптаў мне страшнае, страшнае…
Ён сышоў сумнай дарагі,
А я забыла ўчарашняе -
забыла ўчорашняе.
Учора гэта было - ці даўно?
З-за чаго ён такі маўклівы?
Я не знайшла маіх лілей ў полі,
Я не шукала ніцай вярбы -
ніцай вярбы.
брат, доўга-ці! са мною, са мною
Казалі - і мяне цалавалі…
І не памятаю, не памятаю - схаваю,
Пра што берага шапталі -
берага шапталі.
Я бачыла ў кожнай былцы
Дарагі твар яго страшнае…
Ён сышоў па той жа сцежцы,
Куды сыходзіла ўчарашняе -
сыходзіла ўчорашняе…
Я адна прытулілася ў полі,
І ня стала больш смутку.
Учора гэта было - ці даўно?
Са мной гаварылі, і мяне цалавалі -
мяне цалавалі.
23 лістапада 1902
