Ты гарыш над высокай гарою,
Недаступная у Сваім церама.
Я прымчыцца вечаровай парою,
У зачараваннем мару абдыму.
ты, пачуўшы мяне здалёку,
Свой вогнішча насадзіш ўвечары.
стану, верны загадамі Рока,
Спасцігаць агнявую гульню.
І, калі сярод змроку снапамі
Іскры стануць кружыцца ў дыме, –
Я умчусь з агнявымі коламі
І даганю Цябе ў церама.
18 жнівень 1901
