Вяршыў я справы мітусні,
Запальваем агні ўвечары.
Бязвыйсцева туманная - ты
Перад мною задумала гульню.
Я люблю гэтую хлусня, гэты бляск,
Твой вабны дзявочы ўбор,
Вечны гоман і вулічны трэск,
Ліхтароў які ўцякае шэраг.
Я кахаю, і любуюся, і чакаю
Пералівіста фарбаў і слоў.
Падыду і зноў адыду
У глыбіні якія праходзяць сноў.
Як ты хлуслівая і як ты бела!
Мне ж па сэрцы белая хлусня…
Завяршаючы дзённыя справы,
Ведаю - увечары зноў прыйдзеш.
5 красавік 1902
