Захоўвала я сярод младых сугуччаў
Задуменны і пяшчотны вобраз дня.
Вось дзьмухнуў віхор, падняўся прах лятучы,
І сонца няма, і змрок ўкруг мяне.
Але ў келлі - травень, і я жыву, няспелы,
адна, у колерах, і чакаю іншы вясны.
Ідзіце прэч - я чую Серафіма,
Мне чужыя тут зямныя вашы сны.
ідзіце прэч, вандроўцы, дзеці, багі!
Я росквіту яшчэ ў апошні дзень.
Мае мары - святыя харомы,
Маё каханне - знямелымі цень.
17 Кастрычніка 1901
