Ты выканаў над ёю подзвіг цяжкі,
але, бедны сябар! аб, адрозніў Ці ты
яе нарад, і святочны і цудоўны,
І дзіўныя вясновыя кветкі?..
Я чакаў цябе. А цень твая мільгала
удалечыні, у палях, дзе праходзіў і я,
Дзе і яна калісьці адпачывала,
Дзе ты ўздыхаў пра таямніцы быцця…
І ці ведаў ты, што я перамагу?
зьнікнеш ты, Адбылося, але не любячы?
Што я мару вар'яцка-маладую
Знайду ў колерах крывавых без цябе?
Мне ні цябе, ні спраў тваіх не трэба,
Ты мне смешон, ты жалю варты мне, стары!
Твой подзвіг - мой, - і мне твая ўзнагарода:
Вар'яцкі смех і вар'ят крык!
27 снежні 1901
