Я да людзей не выйду насустрач,
Збаюся кляцьбы і хвалы.
Прад Табой Адной адкажу
для гэтага, што ўсё жыццё маўчаў.
Маўклівыя мне зразумелыя,
І люблю звернутых у слых:
За словамі - скрозь гул невыразны
Прачынаецца светлы Дух.
Я выйду на свята маўчання,
Майго не заўважаць асобы.
Але ўва мне - патаемнае веданне
Пра любоў да Цябе без канца.
14 студзень 1903
