Не чакай апошняга адказу,
Ягоны ў гэты жыцці не знайсці.
Але ясна чуе слых паэта
Далёкі гул ў сваім шляху.
Ён прыхіліў з увагай вуха,
Ён прагна слухае, чуйна чакае,
І данеслася ўжо да слыху:
цвіце, раскашуе, расце…
Усё бліжэй - спадзевы мацней,
але, брат! - хвалявання не адолець…
І прарочы падае, Немет,
Заслыша блізкі гул у шляху.
Вакол - сям'я ў чаду маленьняў,
І над могілкамі - мерны звон…
Ім не спасцігнуць сноў,
Якіх не дачакаўся ён!..
19 ліпеня 1901
