Сяргею Гарадзецкаму
Содьвейг звяртаецца на лыжах
Ібсэн. Пер Гюнт.
Сольвейг! Ты прыбегла на лыжах да мяне,
Ўсміхнулася якая прыйшла вясне!
Жыў я ў беднай і цёмнай хатцы маёй
шмат дзён, між камянёў, без агнёў.
але вясёлы, зялёны твой вачэй мне бліснуў -
Я сякеру шырока размахнуўся!
Я смяюся і разбураць векавую хвою,
Я сустракаю нявесту - вясну!
Хай над новай хатай
Будзе звод блакітны -
Поўна соснах хаваць сінь!
Гэта неба - тваё!
Гэта неба - маё!
Хай нездарма я ганарлівым лічуся!
Жыў у лесе, як у сне,
Спяваў малітвы сасны,
Нада мной распрасьцёр красу.
Ты прыйшла - і светла,
Зімовы сон разнесла,
І вясна загула ў лесе!
Чуеш звонкі сякера? Бачыш радасны позірк,
На цябе скіраваны ва ўпор?
Чуеш песню маю? Я разбураць і спяваю
Аб вясновую Сольвейг маю!
Пад маім сякерай, распевая хвалы,
Раскачнулись ў блакіту ствалы!
Голас твой - ён званчэй песень старой хвоі!
Сольвейг! Песня зялёнай вясны!
20 лютага 1906
