шлейф, запырсканы зоркамі,
сіні, сіні, сіні позірк.
Між зямлёй і нябёсамі
Віхрам падняты вогнішча.
Жыццё і смерць у кружэнне вечным,
Уся - у шаўках тугіх -
Ты - шляхах адкрыта Млечным,
Схаваная ў хмарах навальнічных.
Ўпалі душныя туманы.
цьмяны, газ Board, праліся імгла…
Ты - рукою вузкай, белай, дзіўнай
Факел-кубак у рукі мне дала.
Кубак-факел кіну ў купал сіні -
Расплеснется млечны шлях.
Ты адна ўзыдзеш над усёй пустыняй
Шлейф каметы разгарнуць.
Дай срэбных закрануць зморшчын,
Абыякавым сэрцам ведаць,
Як мой шлях страдальный салодкі,
Як лёгка і ясна паміраць.
Верасень 1906
