Ես երբեք չեմ հասկացել,
Սրբազան արվեստը երաժշտության,
Եվ արդ, իմ ականջները տարբերակել
Իսկ դրա համար մի ձայն թաքնված.
Ես սիրում էի նրան այդ երազի
Եւ հոգիները իմ հուզմունքով,
Որ բոլոր նախկին գեղեցկությունն
Բերել մի ալիք մոռացության.
Հնչյունների ներքո անցած բարձրանում
Եվ դա, կարծես, փակել եւ մաքրել:
Ինձ համար երազանքն երգեցողության,
Որ փչում ցնցող առեղծված.
17 հունվար 1901
